Holokaust i Himalaje, czyli znudzenie medialną papką

(w skrócie HH, ale nie mogą to być dla nikogo happy hours, bo trwają już za długo)

   Polski, niezależny, wybrany demokratyczną większością parlament uchwalił ustawę o IPN.

Jakkolwiek by ona nie brzmiała, jakkolwiek by była niedoskonała i komukolwiek by się nie podobała w kraju czy za granicą, jest obowiązującym aktem prawnym polskiego państwa. Nie dyskutuję i nie komentuję. W demokracji już tak jest, że zmiany będą możliwe po wyborach, ale na razie nie. Demokracja taka właśnie jest i nazywa się: większość – choćby miało czasem irytować lub boleć.

   Polski himalaista, za prywatne pieniądze, postanowił coś udowodnić sobie i światu. Zginął. Przeliczył się czy zabił się jak ćma lecąca do światła? Pewnie się nie dowiemy. Wydane zostały jednak państwowe pieniądze na akcję ratunkową. Również z moich podatków. Nie potrzebuję do szczęścia niczyjej brawury i głupoty. Dlatego sprzeciwiam się takim wydatkom. Jeśli ktoś chce się zabić, niech robi to, ale za własne środki. Od początku do końca. Z resztą włażenie na najwyższe góry świata zupełnie mi nie imponuje. No chyba, że ktoś wejdzie na Mount Everest zimą w samych gaciach i na rękach(albo może nie, bo jeszcze zainspiruję jakiegoś idiotę…).

   Media wszelkiej maści mają kolejną pożywkę do nieograniczonego słowotoku.

Mnie już wystarczy.